Η γιαγία της Αμόρια, Μάρα είναι γιάτρισσα. Μια λαϊκή μάγισσα. Μια μεσαιωνική μάγισσα της κουζίνας με βαθιά γνώση της χρήσης των βοτάνων. Η Μάρα για τις σοβαρότερες εργασίες της κατεβαίνει από το χωρίο της στη μεγάλη λίμνη Τιμόκ και επικαλείται τη Θεά της για να την καθοδηγήσει. Η Θεά της Μάρα είναι η κυρίαρχος της Σελήνης και όπως και το ουράνιο σώμα φέρει τρεις μορφές, ακολουθώντας την επίσης Αρχετυπική Εκάτη των αρχαίων Ελλήνων. Η νεαρότερη μορφή της θεάς, η ‘Παρθένα Κυνηγός’ είναι ξανθή και ακόμα στην εφηβεία της. Είναι γεμάτη ενέργεια, ενθουσιασμό, πάθος για την αναζήτηση του αγνώστου και αντιστοιχίζεται στη φάση που το φεγγάρι γεμίζει. Προσδίδει δε ατόφια και αγνή ενέργεια σε κάθε αρχή που κάνει έναν άνθρωπος υπό την καθοδήγησή της. Η δεύτερη είναι η κοκκινομάλλα ‘Μάνα’. Αισθησιακή, πανέμορφη στη φάση του πλήρους δυναμικού της γυναίκας αντιστοιχεί στην Πανσέληνο. Είναι ερωμένη, κατέχοντας το μυστικό της ιεράς ένωσης αρσενικού και θυληκού. Είναι μάνα και προστατεύει με θέρμη τα παιδιά. Είναι δημιουργός. Τέλος δε η γηραιότερη μορφή της Θεάς είναι η ‘Βάβω’ ή ‘Γραία’ και τα μαλλιά της πλέον έχουν ασπρίσει. Αντιστοιχίζεται στη φάση που φεγγάρι είναι στη χάση του, αλλά και τα γηρατειά μιας γυναίκας. Η Γραία κατέχει την εμπειρία και τη σοφία των πραγμάτων. Είναι αυτή που συμβουλεύει και καθογηγεί τις γιάτρισσες και μοιράζεται γνώσεις με αυτές που επιλέγει ως άξιες. Μα η Βάβω, η αγαπημένη Θεά της Μάρα έχει και μια άλλη όψη φοβερή και τρομερή. Αυτή της εκδικήτριας. Που τιμωρεί αλύπητα εκείνους που διαπράττουν κακό ενάντια σε γυναίκα ή παιδί. Κι αυτό το τελευταίο το κάνει είτε επειδή την επικαλείται μια μάγισσα, αλλά πολλές φορές και με δική της πρωτοβουλία. Λέγεται δε ότι η ίδια η Γραία έρχεται και παίρνει τις ουσίες των μαγισσών, όταν αυτές αποσαρκώνονται, καθότι τις θεωρεί όλες κόρες της και τις κρατάει κοντά της μέχρι το τέλος του χρόνου.
Σε αυτή την τρίμορφη Θεά πιστεύει η γιάτρισσα Μάρα και μην ξέροντας τα αληθινά τους ονόματα, τις ονομάζει ‘Τρεις Μαρίες’, ίσως επειδή κάποιες στιγμές της φαντάζουν σαν την Παναγιά. Η Μάρα βρίσκει τον τρόπο να κρατήσει τους θεούς της-παλαιούς και καινούργιους- δίχως να γυρίσει την πλάτη της σε κανέναν. Ο αριθμός των μορφών, και τα ονόματα κατ’ εκείνη δεν αλλάζουν τη βαθιά ουσία των οντοτήτων αυτών.