Τίτλος: “ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΠΟΥ ΒΡΥΧΑΤΑΙ”
Συγγραφέας-Εικονογράφος: Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου
Είδος: Εικονογραφημένο Μυθιστόρημα Φαντασίας
Έκδοση: Angel Eyes fantasy art (Σεπτέμβριος 2020)
Σελίδες: 432
Περιλαμβάνει: Δεκάδες πρωτότυπες εικονογραφήσεις από την ίδια τη δημιουργό
ISBN: 978-618-85021-0-9
Τετράδιο 2 θεμάτων με λευκές σελίδες κατάλληλες για γραφή και ζωγραφική. Το κάθε τετράδιο αντιστοιχεί σε έναν μύθο από τον Ονειρόκοσμο της Λίλας Κίσσα-Φραγκομίχαλου, ο οποίος βρίσκεται στο οπισθόφυλλο. (100 φύλλα)
”Dove in the Cage” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
‘Βαδίζεις στο Τσέρνομπογκ άοπλος…’ αναλογίστηκε και το βλέμμα της υγράνθηκε άμεσα. ‘Αν καν βαδίζεις ακόμα, Ζόραν…’ Το ανελέητο αυτό σχόλιο της λογικής εξανάγκασε την καρδιά της να φτεροκοπήσει σαν λευκό περιστέρι μέσα στο στενό κλουβί των πλευρών της. Ήταν οδυνηρό. Και δεν άντεξε να κρατήσει τα δάκρυα, που τόσο γενναία πολεμούσε σε όλη τη διαδρομή. Έκανε ξάφνου ένα απότομο βήμα μπροστά με σκοπό να φωνάξει το όνομά του όσο πιο δυνατά μπορούσε, αλλά μια άλλη φωνή αντήχησε αναπάντεχα στον μαύρο δρυμό. Ένας νεαρός αγγελιοφόρος από το κάστρο Μπερέβγκαρ είχε καταφτάσει στο σημείο, καλώντας την απελπισμένα.
“Κόμισσα Αναστασία!!!”
‘Αχ!’ Αναπήδησε η κοπέλα ακόμα ανάστατη. Η μυτερή κορυφή της κοντής λεπίδας του αγαπημένου της, μόλις της είχε τρυπήσει το δάχτυλο, κάνοντας μια βαθυκόκκινη, χοντρή σταγόνα να αναβλύσει απ’ την αμυχή της…
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”House of the Raven” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
«Σας έφερα μερικές φρέσκες αλλαξιές ρούχα, Άρχοντά μου…» είπε το κορίτσι και άφησε τα εντυπωσιακά ενδύματα πάνω στο βαρύτιμο κρεβάτι. Ο Σεργκέι του Οίκου του Κόρακα, βυθισμένος σε στάση νωθρή πίσω απ’ το γραφείο του σήκωσε το χαμένο βλέμμα του στιγμιαία. Υπό το φως των κεριών, τα βαθυγάλανα μάτια του έδειχναν τόσο κουρασμένα… Και το πρόσωπό του κατάχλομο φάνταζε σαν κίτρινη περγαμηνή. Κοίταξε στιγμιαία την ξανθή υπηρέτρια κι επέστρεψε στην ανάγνωσή του. Δεν της έδωσε παραπάνω σημασία ή τουλάχιστον έτσι καμώθηκε…
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Great Hunter” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
Μονάχα ένα πλάσμα διέφευγε του απόλυτου ελέγχου του. Δεν ήταν άλλο απ’ αυτό που ο ίδιος ονόμαζε ‘ανθρώπινο θηρίο’…
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Fang’s Law” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
«Στέκομαι και πολεμώ γιατί με βαστά όρθιο το δίκιο. Ο Πατέρας δεν είναι ο εαυτός του, Βέλες. Έχει δηλητηριαστεί από κάποιον!»
«Ναι! Από αυτή την προδότρια που ονομάζεις ακόμα Μάνα!»
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Light in the Abyss” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
Η έμπνευση που αντλώ από τη σερβική μυθολογία για το βιβλίο αυτό, σε συνδυασμό με τη δική μου μυθοπλασία φέρνει στον κόσμο πλάσματα όπως ο Βέλες. Ο ‘μαλλιαρός’, ο ‘βοσκός των νεκρών’, ο ‘λόγος του θεού’ είναι μερικές από τις προσωνυμίες που αποδίδονται στον θεό Βέλες. Ενώ οι θρύλοι τον θέλουν να κοιμάται στις ρίζες του ιερού του δέντρου, της Ιτιάς.
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Light in the Abyss” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
(…) Λευκά, ντελικάτα δάχτυλα που μπλέχτηκαν με τα δικά του, ανέκοψαν την πτώση του απαλά. Κι όταν συγκλονισμένος άνοιξε τα φωτεινά του μάτια, κοίταξε προς τα επάνω και την είδε… Ήταν λουσμένη στο φως. Και από την πλάτη της ξεφύτρωναν τώρα μεγάλα φτερά από ενέργεια που άστραφταν σαν γαλανά κρύσταλλα…
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Black Iris” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
(…) “Η… Περούνικα, όπως την ονομάζεις, που μια ζωή βάδιζε στη σκιά σου, σταμάτησε να υπάρχει την ημέρα που αποφάσισες άκαρδα να πορευτείς μόνος σου! Η Μαύρη Ίριδα η οποία επέλεξε να γίνει μετά, είναι η παντοδύναμη πριγκίπισσα των Νυμφών του δρυμού! Και δεν αρπάζεται από κανέναν, ανόητε!”
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
”Hour of Wolves” (εικονογράφηση από το μυθιστόρημα ‘Το Δάσος που Βρυχάται’)
(…) Η Νάστια έφυγε προς την αντίθετη κατεύθυνση, μουρμουρίζοντας στον εαυτό της συνέχεια το ίδιο πράγμα: «Μην γυρίσεις να τον ξαναδείς! Είναι γρουσουζιά!»
Και παρόλα αυτά, ο πόθος της να αντικρίσει ακόμη μια φορά τη μορφή του νίκησε κάθε δεισιδαιμονία. Τίναξε το κεφάλι της προς τα πίσω απότομα και τα μακριά, λυτά μαλλιά της ανέμισαν σαν ανταριασμένα.
«Ζόραν!» αναφώνησε κι αφού το βλέμμα της δεν τον βρήκε πουθενά, έγινε άσπρη σαν το φάντασμα Είχε έρθει η ώρα του λυκόφωτος και μονάχα ο μαύρος δρυμός Τσέρνομπογκ απλωνόταν εμπρός της επιβλητικός και ανελέητος.
(Κείμενο-Εικονογράφηση Λίλα Κίσσα-Φραγκομίχαλου)
